Petog oktobra u knjižare je stigla Kuća soli (u izdanju Lagune), novi roman Miomira Petrovića. To je bio konkretan povod a ovo je prilika da ovog našeg pisca i dramaturga u ovom našem kutku upoznate i kao strastvenog filmofila. Na temu Omiljeni domaći Milomir Petrović odlučio se za sledeća tri ostvarenja…
„Umesto jednog domaćeg filma bez koga, po mom skromnom sudu naša kinematografija ne bi bila ista, nametnula su mi se tri naslova. Možda zbog strukture broja tri i njegovog simboličnog značenja? Tu nevoljama nije bio kraj. Post festum sam uočio da su to tri srpska filma iako sam pod odrednicom domaći pomišljao na jugoslovensku kinematografiju. Najpre, svakako, film Tri u režiji Aleksandra Petrovića iz 1965. godine, čiji je scenario nastao kao adaptacija pripovedaka Antonija Isakovića. Markantna fotografija, neprekidno crnotalasno variranje impresionističkog pogleda na svet i ekspresionističkih sredstava. Moderan, hrabar, ličan a opet univerzalan.“
„Potom film Hajka iz 1977. u režiji mog dragog profesora Živojina Žike Pavlovića. Scenario je nastao po motivima romana Mihaila Lalića, uz Isakovića za mene najprovokativnijeg partizana-pisca. Vestern sa obeležjima čistog žanra, atmosfera kao sa granice Teksasa i Meksika. Ili možda elementi antičke tragedije na jednom mestu. I strah, strah koji jednostavno prelazi rampu. Na kraju, Mlad i zdrav kao ruža iz 1971. u režiji Jovana Jovanovića sa maestralnim Draganom Nikolićem. Svojevrsni fenomenološki eksperiment do krajnje izdržljivosti socijalističkog raja na zemlji. Da nije Jovanovića, režiju bi mogla da potpiše i Ketrin Bigelou.“
Zoran Janković