Dokumentarno-istorijska fakta predstavljaju se u igranoj i narativnoj varijanti. Narativni deo scenarija hronološki prati istorijska dešavanja od pada Smederevske tvrđave do smaknuća Vožda Karađorđa (1805 – 1817). Igrani deo scenarija naslanja se na istoriju koliko i na predanje, ali i na postojeća dramsko-scenska dela posvećena životu i pogubljenju Crnog. Igrani sled scena biće prikazan u „retro“ maniru, dakle logikom „svršenog čina“, budući da je sve u vezi sa ubistvom Vožda poznato i nebrojeno puta interpretirano. Konverzija pripovedačkog toka predstavlja pokušaj da se poznati događaj „izmesti“ iz svoje uobičajene ravni, a na taj način pomeri i linija gledaočevog očekivanja i njegova percepcija ovog događaja. Ovakvo oneobičajenje u postupku pripovedanja nesumnjivo će dodatno pobuditi pažnju javnosti, a sam projekat biti promovisan kao nov i vredan u nizu sličnih posvećenih životu i tragičnom kraju Vožda Karađorđa.
