Od Detroita, preko Čikaga, pa sve do Mančestera, Berlina ili Beograda, sve jedno, bez obzira da li pripada klubskoj (underground) sceni ili velikim rejvovima, elektronski zvuk postaje neka vrsta nove muzičke religije čija fenomenologija uveliko nadrasta elementarni muzički nivo.
Ovakva teza pogotovo dobija na značenju ukoliko se koristi kao polazište za bavljenje načinom na koji se ovdašnja klubska scena stvarala i razvijala s obzirom na krajnje specifične političke, sociološke i kulturološke okolnosti koje obeležavaju našu zemlju i period devedesetih godina prošlog veka. Stim u vezi, akteri koji su direktni svedoci tog vremena, pioniri jedne nove supkulture, nevezano od njihovih uloga, pozicija ili profesija, ispričaće nam svoju bajku,
Bajku o bespovratnom vremenu.
